Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Henri Belle επιχείρησε και πέτυχε μια εντυπωσιακή περιγραφή του ελληνικού χώρου, έπειτα από συστηματικές επισκέψεις στις εξεταζόμενες περιοχές κατά τα έτη 1861, 1868 και 1874.

Με βλέμμα διεισδυτικό και κριτικό, ο συγγραφέας επισημαίνει τα θετικά και τα αρνητικά της τότε Ελλάδας, αναλύει την ψυχοσύνθεση του Έλληνα της εποχής εκείνης, «ζωγραφίζει» την κοινωνία, τις πόλεις και τα ελληνικά χωριά.

Εκείνο, ωστόσο, που εντυπωσιάζει είναι η διαχρονική πορεία του Ελληνισμού, όπως διαπιστώνεται αυτή στη διαιώνιση των ελαττωμάτων του αλλά και στη μεγαλοπρέπεια των προτερημάτων του.

• [...] Όταν ο πολιτισμός και οι μοντέρνες ιδέες καταφέρουν να περάσουν στο εσωτερικό της χώρας, τα ήθη αναγκαστικά θα αλλάξουν. Θα υπάρχουν λιγότεροι φόνοι για λόγους τιμής, αλλά περισσότερες δολοφονίες από συμφέρον, και οι φυλακές θα γεμίσουν από κάθε είδους κλεφτρόνια, από αδίσταχτους ληστές και από όλα τα σάπια προϊόντα του πολιτισμού [...].

• Ο ύπατος αρμοστής (στα Επτάνησα) ήταν ένας πραγματικός ηγεμόνας που άλλο δε σκεπτόταν [...], παρά πώς θα πλουτίσει με κάθε δυνατό μέσο, υπεξαιρώντας τα κρατικά δηνάρια, πουλώντας τη δικαιοσύνη [...].

• Δε θέλω εδώ να εμβαθύνω στο θέμα· είναι όμως σίγουρο πως μόνον η ναυσιπλοΐα της Αδριατικής προς τα λιμάνια της Ανατολής βόρεια της Σύρου και της Σμύρνης θα είχε συμφέρον να χρησιμοποιήσει τη διώρυγα της Κορίνθου [...].

• Ο γέρο κλέφτης που μας φιλοξενούσε [...] δε χρειάστηκε παρακάλια για να διηγηθεί τα κατορθώματά του και όλα όσα γνώριζε για τα πρόσωπα που είχαν παίξει κάποιο ρόλο [...].

• Μια από τις μεγαλύτερες χαρές που προσφέρει ένα ταξίδι στην Ελλάδα, είναι η αναβίωση γεγονότων της προϊστορίας, η ενσάρκωση των μύθων [...].

• [...] δεν έκρυψα από το συνομιλητή μου την κακή εντύπωση που μου έκαναν οι σκηνές αταξίας, βίας ή αυθαιρεσίας που συχνά έπεσαν στην αντίληψή μου [...].