Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Στο παρόν βιβλίο επιχειρείται μια σύγχρονη ερμηνεία της Επιστημονικής Επανάστασης βασισμένη στα πορίσματα μεγάλου μέρους της ιστορικής έρευνας των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Ο Steven Shapin εξετάζει εκ νέου την ίδια την ιδέα της Επιστημονικής Επανάστασης, δίνοντας απάντηση σε μια σειρά ερωτημάτων: 
Τι είδους επανάσταση ήταν και πώς παρουσιάστηκε σε εμάς; 
Πώς σχετίζονταν μεταξύ τους οι διάφορες επιστήμες και σε ποια έκταση άλλαξε καθεμία κατά την πρώιμη νεότερη περίοδο; Ποιος συμμετείχε στην επιστήμη εκείνη την εποχή (16ος-17ος αιώνας); 
Τι ακριβώς έκαναν οι άνθρωποι όταν παρήγαν επιστημονική γνώση; 
Τι είδους αλλαγές ήθελαν να επιφέρουν και για ποιο λόγο; 
Τι αξία απέδωσαν τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας στην επιστήμη, τόσο σε αυτή που αναμορφώθηκε τότε όσο και στην υπόλοιπη;
Ο συγγραφέας εξιστορεί την περίοδο κατά την οποία ο κόσμος έγινε «μοντέρνος» —αλλά με έναν νέο και ενδιαφέροντα τρόπο.

«Η Επιστημονική Επανάσταση δεν συνέβη ποτέ, και αυτό είναι το θέμα του παρόντος βιβλίου.» Με αυτό τον προκλητικό και φαινομενικά παράδοξο ισχυρισμό, ο Steven Shapin ξεκινά την τολμηρή, συγκλονιστική εξερεύνησή του για την καταγωγή της σύγχρονης επιστημονικής κοσμοαντίληψης. Tο βιβλίο έχει μεταφραστεί σε 14 γλώσσες.

Είπαν για το βιβλίο

• «Ένα έξοχο, μοναδικό βιβλίο.» 
—Anthony Gottlieb, στο The New York Times Book Review

• «Είναι επίκαιρο και διαβάζεται “με μια ανάσα” [...].  Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάθε επιστήμονας ο οποίος ενδιαφέρεται για το παρελθόν μας.» 
—Trevor Pinch, στο The New Scientist

• «Μία από τις πολλές αρετές του βιβλίου είναι το γεγονός ότι ο Shapin αφηγείται τις διαμάχες της συγκεκριμένης περιόδου σχετικά με τη μέθοδο, τον τρόπο ή τους σκοπούς, αλλά ταυτόχρονα τους επιτρέπει να μιλήσουν και από μόνες τους [...]. Είναι δύσκολο να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρξει μια πιο προσιτή, πιο ενήμερη ή ακριβέστερη αφήγηση [...]. Η Επιστημονική Επανάσταση θα έπρεπε να αποτελεί υποχρεωτικό κείμενο για όλους τους επιστημονικούς κλάδους —αλλά γιατί όχι και για τους “μη επιστημονικούς”;» 
—Adam Phillips, στο London Review of Books