Ο Karl Krumbacher (1856-1909) σπούδασε φιλολογία στο Μόναχο και γλωσσολογία ση Λειψία. Το 1883 δημοσίευσε τη διατριβή του «Περί των ελληνολατινικών διαλόγων του Ψευδοδωδιθέου»· το 1884, τη διατριβή του επί υφηγεσία με τίτλο «Συμβολαί εις την ιστορίαν της ελληνικής γλώσσης». Από το 1886 στρέφεται στη βυζαντινή φιλολογία. Το έργο του Ιστορία της βυζαντινής γραμματείας έγινε αφορμή να ιδρυθεί τακτική έδρα στο Μόναχο μεσαιωνικής και νεοελληνικής φιλολογίας. Το 1899 ίδρυσε το Μεσαιωνικό και Νεοελληνικό Φροντιστήριο. Μέχρι το τέλος της ζωής του ασχολήθηκε συστηματικά με τις επιστημονικές εργασίες και τη διδασκαλία της ελληνικής φιλολογίας. Ο Krumbacher αναμείχθηκε ενεργά στο ελληνικό γλωσσικό ζήτημα και αφιέρωσε τη ζωή του, όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Αδ. Αδαμαντίου, στην ανύψωση της νέας Ελλάδος. Ήταν βαθύς γνώστης των ελληνικών πραγμάτων και του Ανατολικού ζητήματος.
