Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Το ταξίδι αυτό παρουσιάζει ιστορικό, αλλά και επιστημονικό ενδιαφέρον. Περιγράφει τη ζωή των κατοίκων της μεγαλονήσου, την ύπαιθρο χώρα, τις συνήθειες και τις φυλές. Δίνονται επίσης πολλά στοιχεία για τις πόλεις, τα χωριά, τα έθιμα, τη χλωρίδα του νησιού.

Σπουδαίες είναι οι πληροφορίες που παραθέτει ο Sieber για την τουρκική διοίκηση και την επιδημία της πανούκλας, που συνέπεσε με την παραμονή του στο νησί· επίσης, πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιγραφή του κλίματος στην Κρήτη, πριν ξεσπάσει η Επανάσταση 1821.

• «[…] Ο παπάς με οδήγησε στο υπνοδωμάτιο και με παρακάλεσε πολύ εμπιστευτικά με δάκρυα στα μάτια, να του εκμυστηρευτώ μπροστά στον Μεγαλοδύναμο πότε θα ερχόταν η ώρα της απελευθέρωσης των Ελλήνων από την αβάσταχτη σκλαβιά […].»

• «Ακόμα και οι επίσκοποι και οι ηγούμενοι […] αναγκάζονται να ξεπεζέψουν και να δώσουν τα μουλάρια τους στους υπηρέτες τους. Αυτή είναι μια απ’ τις πιο οφθαλμοφανείς ταπεινώσεις για το ελληνικό έθνος. Γενικά, δεν επιτρέπουν στους Έλληνες να ιππεύουν στους δρόμους της πόλης […].»

• «[…] Και πώς γίνεται οι Τούρκοι αυτοί να κάνουν τις προσευχές τους και να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα σαν Χριστιανοί; […] Μου ανέφεραν, μάλιστα, και περιστατικά τέτοιων κρυφών Χριστιανών που δεν τους ανακάλυψε κανείς επί σαράντα, επί πενήντα ή και περισσότερα χρόνια και οι οποίοι ήταν γνωστοί σε όλους τους Έλληνες που […] είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν κάθε είδους ταλαιπωρίες παρά να προδώσουν έναν Κρυπτοχριστιανό.»

• «Η κατάσταση των Ελλήνων θα ήταν σίγουρα πολύ πιο αξιοθρήνητη, αν ένας μικρός, αλλά σταθερός αριθμός Τούρκων δεν ήταν κρυφά Χριστιανοί ή τουλάχιστον δεν έτειναν προς το Χριστιανισμό […].»

• «Η διαδρομή ήταν ευχάριστη μέχρι το μοναστήρι που είναι πασίγνωστο ως μονή Τοπλού, το πλούσιο δηλαδή μοναστήρι […]. Κάθε καινούριος πασάς, αμέσως μόλις έρθει, ζητά πειστήρια αυτού του ονόματος. […] Το μοναστήρι που ασβεστώνεται οποιοδήποτε σημείο του χωρίς άδεια, πληρώνει ένα σημαντικό πρόστιμο. Τα τζαμιά είναι πάντα καθαρά […]. Οι ελληνικές εκκλησίες, αντίθετα, πρέπει να φαίνονται βρόμικες […].»